Anijspoeder

Anijspoeder

Al meer dan 3000 jaar geleden was anijs in het Middellandse-Zeegebied een geliefd kruid. Anijs kwam in de 14de eeuw naar West-Europa. Vroeger werd anijs als specerij gebruikt in gebak om aan het eind van een maaltijd de spijsvertering te bevorderen. Op anijs werd ook gekauwd na maaltijden om de adem te verfrissen waarna ze de mond schoon spoelden met wijn.

De anijsplant is een bloemdragende en een eenjarige plant die behoort tot de schermbloemen familie en kan 50 tot 70 cm hoog worden. Opvallend aan deze plant zijn de drie verschillende bladvormen: de onderste bladeren zijn niervormig de middelste bladeren zijn geveerd met gespleten blaadjes, de bovenste bladeren zijn diep ingesneden. Aan de witte bloeischermen groeien de bruinachtige, zoet smakende en uit twee samenhangende vruchthelftjes bestaande zaden. Anijs groeit het best in grond die humusrijk, kalkrijk en goed doorlatend is. Vanaf april kan anijs direct in het zaaibed worden gezaaid.

Eigenschappen:

• buikkrampen en pijnen
• gebruik als spijsverteringsmiddel
• bronchitis en kriebelhoest
• het op gang brengen van borstvoeding
• voor het bestrijden van luizen (uitwendige toepassing)
• tegen winderigheid
• tegen spierkrampen
• voor een frisse adem

Gebruik:

Anijs is niet hetzelfde als steranijs, hoewel ze vergelijkbaar smaken.

• anijs wordt als aromatiserend kruid gebruikt in de keuken
• gebruik in alcoholische dranken
• anijs wordt veel gebruikt in brood, peperkoek of gebakjes
• bij snoep en drop
• het wordt ook onder meer gebruikt in de Griekse drank ouzo, Turkse drank raki en de Franse pastis

Oorsprong: Turkije